“Als er iemand aanklopte voor hulp vonden we altijd wel een potje. Voor reiskosten bijvoorbeeld, als de Anti-Apartheidsbeweging iemand uit Zuid-Afrika wilde laten overkomen. Dat soort acties diende helemaal geen zakelijk belang, maar dat maakte niets uit”.

Continue reading →

Of ik wel weet hoe je een nette taxichauffeur oproept?
– Wat bedoelt u met een nette?
Nou, een nette, iemand van ons.
– Van ons?
Zoals een Surinaamse klant van me zei: ‘Alsjeblieft geen Marokkaan’.
– Aha.
Dan zeg je tegen de centrale dat je een taxi business class wilt.
– En dan sturen ze een blanke chauffeur?
Precies, dat bedoel ik, een nette.

Het wordt steeds gekker. De Volkskrant staat zich erop voor dat in haar kolommen een ‘verhit debat’ wordt gevoerd over de vraag of het werk van Marlene Dumas mooi of lelijk, goed of slecht is. Dit ‘debat’ is ontketend door een redacteur van de krant zelf die gisteren los ging tegen wat hij de ‘heiligverklaring’ van Dumas noemt. Dat is een non-starter. Niemand heeft Dumas heilig verklaard, niemand heeft beweerd dat je haar niet mooi mag vinden, zoals de redacteur stelt. Nu koestert de krant zich in het feit dat de krant het ‘unspeakable’ publiceert – de meningen van mensen die van Dumas niets moeten hebben. Het is Geen Stijl voor beginners. Keert een andere redacteur zich morgen tegen de kroketten van Kwekkeboom? Net als Dumas ‘heilig verklaard’ maar – ja zeg het maar, je durft het – NIET LEKKER! Waarna het nog dagenlang ingezonden sympathiebetuigingen regent.

Boven mijn bureau hangt een kunstdruk van ‘Portrait of a Young Nelson Mandela’. Dumas steunde ZAM met de verkoop van een speciale editie van dit werk. Ik kijk er naar en denk: ‘Fijn dat hij het niet meer mee hoeft te maken’.

Minutenlang staan staren en toen nog een gekeken en nog eens. We zien de weduwe van Patrice Lumumba bij de begrafenis van Marlene Dumas. Haar overzichtstentoonstelling ‘The Image is Burden’ ging vrijdag open in het Stedelijk Museum. Een absolute must.