In DWDD legde Paulien Cornelisse het volgende uit. Wie in de homoscene een drankje krijgt aangeboden en reageert met ‘Lekker, man’ laat in feite weten: wél een drankje maar verder niks.
Ik vond het confronterend. Cornelisse wist iets dat mij, homo van bijna 64, niet bekend was.
Op zaterdag 20 oktober mocht ik bij Nuweland in het Friese Oosterzee-Buren spreken bij de opening van een expositie van Morné Visagie: Die Bloue Wis.
Deze Zuid-Afrikaanse kunstenaar, geboren in 1990, woonde zijn eerste vijf levensjaren op Robbeneiland. Zijn moeder was er eerder bewaker, zijn vader maakte deel uit van het managementteam. Tot 1995 verbleven er op het eiland voor de kust van Kaapstad (politieke) gevangenen.
In januari 1995 produceerde ik een item voor Diogenes, het buitenlandprogramma van de VPRO televisie. In een serie over mensen die in historische perioden een rol van betekenis hadden gespeeld, was eerder lord Carrington geportretteerd. Deze Engelse politicus had bemiddeld in het Joegoslavie-conflict. Nu was het de beurt aan Pik Botha, de voormalige minister van buitenlandse zaken van Zuid-Afrika. De eindredacteur belde me in lichte staat van opwinding, zijn knipselmap (die had je toen nog) wekte geen enkele twijfel aan zijn keuze. Ik wierp tegen dat Botha geen rol van betekenis had gespeeld in Zuid-Afrika’s complexe overgang naar democratie. In het land werd hij door velen beschouwd als een opportunist die langs de zijlijn keek in welke richting de wind zou gaan waaien. Om vervolgens mee te zwenken.
In een ‘A Tribute to Miss Thandi’ wordt tijdens het 15e Afrovibes
Festival mijn overleden geliefde Raymond Matinyana herdacht door de House of Vineyard. Raymond stierf in 2001, een jaar nadat Afrovibes, dat hij oprichtte, een eerste editie beleefde. Ik ben een blinde in het land van de vogueing, whacking en ballroom, des te meer reden om er a.s. zaterdagavond om 22.00 uur in het Compagnietheater in Amsterdam bij te zijn!
Meer info hier: https://www.afrovibes.nl/…/434-afrovibes-x-house-of-vineyar…
Mijn herinneringen aan Raymond beschreef ik in ‘Puur Goud, andere verhalen uit Zuid-Afrika’. Lees hier: https://www.bartluirink.nl/…/miss-thandi-raymond-matinyana-…
Foto:(c) Gon Buurman. Raymond (rechts) samen met zijn Zuid-Afrikaanse buddy LeRoy,
Ik ben op zoek naar een email adres maar kan het niet vinden. Met mijn laptop verdween eerder dit jaar mijn adressenbestand in Kaapstad. Nee, ik ga niet zeuren over de criminaliteit in Zuid-Afrika. Het ding was drie jaar oud en dus op de grens van de houdbaarheidsdatum en ik was verzekerd. Het ding verdween zonder dat ik daar enige persoonlijke betrokkenheid bij had uit de opslagruimte in het hotel. Alleen is er een stukje uit mijn digitale geheugen geslagen.