Onlangs was Ivo Niehe bij Dominique Lapierre te gast. Deze Franse schrijver verkocht inmiddels dertig miljoen boeken. Toegegeven, de allerlaagste gevoelens van jaloezie hebben zich van mij meester gemaakt.
Maar Lapierre is een aardige man die de helft van wat hij verdient aan klinieken in India uitgeeft. Binnenkort verschijnt van zijn hand De Nacht van de Regenboog, een geschiedenis van Zuid-Afrika, in Nederlandse vertaling. Ook een deel van de opbrengsten van dit boek vloeit naar goede werken. In Kaapstad nu.
Toch houd ik mijn hart vast. In het gesprek met Niehe meldde de schrijver trots dat hij ontdekte dat er in het Zuid-Afrika van de apartheid een gif werd ontwikkeld waarmee zwarten konden worden uitgeroeid. Dat is kletspraat. De toenmalige machthebbers hadden er geen enkel belang bij om de zwarten uit te roeien, die deden immers het werk. Er werden natuurlijk wel giffen geproduceerd, maar die hielden geen rekening met huidskleur. Wouter Basson, de gifmenger waarnaar Lapierre verwijst, heeft overigens wel geexperimenteerd met stoffen die blanken in zwarten konden omtoveren. Dat maakte infiltratie in de zwarte gemeenschap, en dus de jacht op het verzet, zoveel makkelijker…
In hetzelfde gesprek komt ook de hartchirurg Chris Barnard ter sprake. Daarover meldt Lapierre dat die bij zijn tweede operatie een zwart hart in een blank lichaam transplanteerde. Hij vertelt dit verhaal met verve – een grote verdienste – alsof hij het met de allergrootste moeite aan de vergetelheid heeft weten te ontrukken.
Maar het is al in heel veel boeken opgetekend.
Dat ‘gif’ was duidelijk niet effectief. Er zijn nu zo’n 47-miljoen zwarte mensen in Zuid-Afrika. Wat een broodje-aap verhalen worden er tegenwoordig overal niet verkocht – en alles alleen maar om elke Afrikaanstalige blanke persoon nog meer te demoniseren. Jullie zijn bezig met zeer treurige dingen om nog zo door te blijven drammen terwijl er nu zulke vreselijke dingen gebeuren in Zuid-Afrika dat de ZA nieuwsmedia nu gemuilkorfd moet worden om het land nog een beetje de schijn van normaliteit te geven. Voor een ‘investigative journalist’ vind ik jouw blaadjie ook maar zielig zeg – het lijkt wel alsof je in een ’timewarp’ zit uit de jaren tachtig, de ‘glorietijden van de anti-apartheidsbeweging’.
Bent u nog steeds bezig met de Skrywe een Hollander Veldtog?
Wat ben jij toch een oneindige onkundige idioot Bart Luirink – volkomen vastgevroren in de anti-apartheidsmode. Serieus, je moet echt een beetje opgroeien. Wel eens gehoord van de Truth and Reconciliation Commission? Ik heb tenminste geen bommen lopen planten waar honderden zwarten mensen vermoord mee werden, zoals je vriendinnetje Connie Braam e.d.
Ja, zeker gehoord van de Waarheids- en Verzoeningscommissie. Veel zittingen bijgewoond – een aaneenschakeling van misdaden uit naam van de apartheid. Jenny en Katryn Schoon, Ruth First, Solomon Mahlangu, Steve Biko. Van gehoord?
Ada Stuijt! de “anti-apartheids-journaliste”! Heeft u vroeger echt voor de Bureau of State Security gewerkt? Heel hoofdstuk over u gelezen in een boek van ex-spion Gordon Winter.