De keerzijde van de terechte roep om Mauro een verblijfsvergunning te geven, is het niet door enige feitenkennis gehinderde geklaag over Angola. Wie niet beter weet – de meeste mensen, ben ik bang – gaat nog geloven dat het daar een straatarme en uitzichtloze negorij is. Maar dat is onzin. De economie is er in de afgelopen jaren als kool gegroeid. Het regende banen. Het aantal opleidingen neemt toe. De nieuwe technologie en sociale media veroveren het land.
En natuurlijk leven miljoenen mensen er onder de armoedegrens en wordt de kloof tussen rijk en arm groter. Maar de kans dat Mauro in Angola aan de onderkant terecht komt, lijkt me erg klein. Integendeel, zijn toekomst in dat land lijkt vol kansen en mogelijkheden.
De prijs voor een massale campagne die Mauro hier moet houden mag niet de verdere ridiculisering van de Afrikaanse werkelijkheid zijn.
Maar blijven moet hij: omdat hij hier thuis is en deel van een gelukkig gezin. En omdat vreemdelingen de samenleving verrijken (G.Leers onlangs in een interview).