De veroordeelde Russische oppositieleider Navalny hekelde tijdens zijn proces gisteren vooral de top van de voormalige communistische jeugdliga in zijn land. Zij zijn het die zich in de nadagen van het reëel bestaande socialisme te goed deden aan de overheidsbedrijven die op de markt te koop stonden. Ze maakten dankbaar gebruik van de in het communistische tijdperk opgebouwde connecties. Ook bleken ze meesters in het spel van privatisering en de daarmee gepaarde gaande corruptiepraktijken. Zo werden de verliezers winnaars. Het gevolg is dat de productiemiddelen, ooit in handen van ‘het volk’, een farce natuurlijk, nu in handen zijn van 0.4% van de bevolking. Tel uit je winst!

Wat is het verschil met de beweging die Julius Malema aanvoerde totdat hij uit het ANC werd gezet? Ook de Jeugd Liga manifesteerde zich in deze eeuw onder zijn leiding als een kliek van schaamteloze zakkenvullers. Daarvan was in de dagen van ballingschap en strijd geen sprake maar ook toen leek deze bewegingloze kudde al wel een beetje op de apparatsjiks van vijftig jaar en ouder die in de voormalige Sovjet-Unie de jeugdbeweging Komsomol aanvoerden. Toen ik als waarnemer (bekentenis!) in de jaren zeventig in Moskou een congres van deze beweging bijwoonde was ik als 23 jarige veruit de jongste.

De ex-communistische graaiers sloegen toe onmiddellijk na ineenstorting van het Sovjetrijk, en ze concentreerden zich volledig op het zakkenvullen. Dat is wellicht het verschil met Malema c.s. die zijn zelfverrijking camoufleerde met het zingen van aanstootgevende strijdliederen, waarvan veel echte oud-strijders nog nooit gehoord hadden, het toespreken van arme massa’s en oproepen tot nationalisatie en landonteigening.

Inmiddels heeft Malema een nieuwe beweging opgezet, de Economic Freedom Fighters, waarmee ook Kenny Kunene (de schatrijke voormalige crimineel die tijdens verjaardagsfeestjes blanke blote meisjes met sushi bedekt) zijn sympathie heeft betuigd. Tijdens een persconferentie verschenen Julius en zijn strijdmakkers met een baret op. De gelijkenis van Malema met Chavez was treffend. De (voornamelijk) heren verkneukelden zich om de pseudo-militante tirades en kwasi-revolutionaire slogans van hun Leider.

De massa’s armen zullen er niets mee opschieten. Dat is triest en cynisch. Maar de vriendjes van Malema, doorgaans grootaandeelhouder en commissaris, cashen door de immense afkoopsommen die de regering bij toekomstige nationalisaties op tafel legt. En Malema loopt binnen als deze wrakke staatsbedrijven vervolgens weer geprivatiseerd worden.

Nowije poeti ke loetsjemoe boedoetsjoemoe, noteerde ik destijds in fonetisch Russisch: Nieuwe wegen naar een betere toekomst.