We gaan er dit jaar weer met gestrekt been in. De commercials van Serious Request schreeuwen het uit: ‘Miljoenen vrouwen in conflictgebieden zijn slachtoffer van seksueel geweld’. Dik ’t wat aan en blaas ’t wat op. Dit Jaar Nog Meer Gebakken Lucht! Voor duizenden slachtoffers gaat niemand meer de straat op. Zwijg over de leden van de zogenaamde vredesmachten die zich aan dergelijke misdaden schuldig maken. Met complexiteiten win je geen donateurs. Verbaal geweld tegen seksueel geweld.

Toen de praatjesmakers van 3FM de misstand van 2014 bekendmaakten in DWDD vroeg de tafelheer waarom er niet gekozen was voor ebola. Daar was iedereen van op de hoogte, luidde de reactie. Het seksueel geweld tegen vrouwen in conflictgebieden was daarentegen een ‘verborgen drama’.

Het kan zijn dat de hongerende deejays er nog nooit van gehoord hadden. De kranten stonden er weliswaar vol mee, de televisie zond documentaires uit. Vuistdikke onderzoeksrapporten zagen het licht. In één van die rapporten waarschuwde Thea Hilhorst, hoogleraar Humanitaire Hulpverlening, tegen overdrijving. Ook ageerde ze tegen oneliners. ‘Daarmee ban je seksueel geweld niet uit’.

In een interview met ZAM, dat verscheen kort nadat zijn boek over Congo was uitgekomen, beklaagde David van Reybrouck zich over de allerarmste provincies in dit Afrikaanse land die er nauwelijks in slagen om de aandacht van NGO’s en hulpverleners te trekken. Omdat er nauwelijks van verkrachtingen sprake is.