Eergisteravond, op weg naar mijn logeeradres, een kort omweggetje gemaakt en langs het huis van de schrijver Voskuil gereden, aan een van de grachten niet ver van het Centraal Station in Amsterdam.

Voor de deur eerst even naar boven gekeken en teruggedacht aan al die heerlijke delen Bij Nader Inzien en Het Bureau. Vele pagina’s verslonden op mijn balkon in Johannesburg, op de stoep van het huis van de moeder van een ex in Lusaka en met vrienden op een terras van een lodge op de grens van Namibie en Botswana. Geworsteld met de vraag hoe ver die werelden, die van Afrika en die van het boek, nu eigenlijk uit elkaar liggen.

Daarna heb ik me omgedraaid en heb ik naar de gracht gestaard zoals de schrijver dat duizenden malen moet hebben gedaan. Zo zag ik de wereld vanuit een Voskuils perspectief: wonderbaarlijk mooi en bedreigend.

Toen ben ik weggefietst want het moet daar geen bedevaartsoord worden.