Dat stukje over de Rosenbergs echoot nog na in mijn hoofd. Tot ik me opeens realiseer dat ik zelf mogelijk ook contact heb gehad met de KGB. Nu dertig jaar geleden bezocht ik als waarnemer een congres van de communistische jeugd in Moskou, de Komsomol. Al meteen bij aankomst maakte ik kennis met mijn vaste begeleider, Vladimir. Hij doceerde Nederlands aan de universiteit en had elf studenten. Hij vertelde me dat er dagelijks 10 exemplaren van De Waarheid onder de kiosken in Moskou werden verspreid. En dus was er elke dag 1 student de klos.

Midden op het Rode Plein, waar niemand het kon horen, vertelde Vladimir dat hij thuis enkele grammofoonplaten van Albert Mol had. Dat was me wat!

In later jaren drong tot me door dat dit soort begeleiders tot de vaste medewerkerskring van de KGB behoorde. Ik heb hem niets wijzer gemaakt want mijn opdracht was immers om waar te nemen en om los van de gebruikelijke beleefdheidsfrases geen politieke zaken te bespreken. Het Algemeen Nederlands jeugd Verbond (ANJV), dat ik vertegenwoordigde, had jarenlang geen contact onderhouden met de kameraden in het oosten. Ik werd als het ware als een soort verkenner werop uitgestuurd.

Het leidde nergens toe. Maar ergens in een dossier staat wellicht vermeld dat ik toen ‘contact met de KGB’ heb gehad.