Op 22 december, tien dagen na de International Conference on Aids and STIs (sexually transmitted deseases) in Africa , vielen politie-officieren in Dakar, Senegal, een appartement binnen van een van de leiders van een HIV preventieprogramma. Zijn organisatie werkt actief met homo’s, lesbo’s, biseksuelen en transgenders. Bij de overval werden negen mannen gearresteerd.
Op 6 januari werden de mannen voorgeleid op beschuldiging van een ‘criminele samenzwering en betrokkenheid bij activiteiten die de ‘order of nature’ verstoren.’ Inmiddels zijn de mannen tot 8 jaar gevangenisstraf veroordeeld. Artikel 3.913 van het Senegalese wetboek van strafrecht zet op ‘homosexual acts’ een gevangenisstraf van 1 tot 5 jaar en een boete van 200 tot 3000 dollars.
Wie durft er nog te beweren dat het recht niet snel zijn loop kan hebben?

Een goede vriend stuurt mij de doordachte en verontwaardigde verklaring van de ‘Society for Aids in Africa.’ Ik tik op google in: ‘senegal homo’s gays arrest’ maar de enige resultaten hebben betrekking op een arrestatie ruim een jaar terug tijdens een zgn. ‘gay wedding’ in het land. Ook mijn geliefde www.mask.org.za – een website die ontwikkelingen op het gebied van homosekualiteit in Afrika volgt – heeft nog niets te melden. Het laatste bericht dateert van 9 december; het vakantiegevoel, dat Zuid-Afrika lam legt tussen half december en 12 januari, blijft vooralsnog dooretteren.

De gebeurtenissen in Senegal creeeren een gevaarlijk precedent. Het risico dat homo-activisten nu blijkbaar lopen als ze een internationale conferentie bijwonen, moet de organisatoren, en de deelnemers, van dit soort ontmoetingen aan het denken zetten. Nu lijkt het erop dat zo’n conferentie een soort vitrine is waarbinnen de deelnemers zich veilig wanen terwijl aan de buitenkant de machthebbers van het land, en hun sterke arm, toekijken, fotograferen en het bewijs materiaal verzamelen voor een daaropvolgende vervolging.
Niet dat ik er enig risico loop, maar zelf zou ik me op zo’n conferentie niet prettig voelen.

Aids kan in Afrika pas effectief bestreden worden als de voorlichting en de behandeling zich uitstrekken tot alle bevolkingsgroepen, en dus ook tot sexuele minderheden. Op een continent, en zeker in een land als Senegal, waar velen een dubbelleven leiden, is inclusiviteit een noodzaak. Het leven verdubbelt weliswaar, maar ook de risico’s op verspreiding van het virus.

Er zijn, veel, kwesties van minder belang die aanleiding zijn tot Kamervragen. Vraagt onze ambassadeur in Dakar wel eens langs zijn diplomatieke neus weg aan de autoriteiten hoe dat nu kan, zo’n arrestatie? En meldt hij dat Dakar zijn reputatie als internationaal conferentiecentrum grote schade berokkent als deelnemers aan die conferenties groto risico’s lopen?