Anderhalf jaar terug was ik toeschouwer bij de opname van een televisie-interview met Jacob Zuma. De kans dat hij het ooit tot president van Zuid-Afrika zou brengen werd toen nog laag ingeschat, ook door mij. Toen Mbeki de nominatie van een alternatieve kandidaat blokkeerde, lag de weg naar verkiezing echter open.
Zuma verdedigde zijn polygamie vol verve. Het lag in de aard van de Zulu-cultuur, er was niets vrouwonvriendelijks aan en hij kon het iedereen aanraden. Wel pas vanaf achttien jaar, zo benadrukte hij. Na het interview luchtte de interviewer zijn hart over deze versteende opvattingen. Het werd hem door de Nederlandse crew niet in dank afgenomen. Je moest zijn cultuur juist respecteren!
Toen de gemoederen minder verhit waren, verzuchtte de cameraman: ‘Dat lijkt me wel wat, meer vrouwen.’
‘Maar dan mag je vrouw ook haar gang gaan’, riep de interviewer.
Daar zei de cameraman geen probleem mee te hebben.

Gisteren is Jacob Zuma voor de vijfde keer getrouwd. Hij is een keer gescheiden, en zijn tweede vrouw pleegde lang terug zelfmoord. Zo zijn er nu dus drie maar het gerucht wil dat er nog een nieuw huwelijk aankomt.
In de populariteitspolls is Zuma in de afgelopen maanden omhoog geschoten. Vriend (vanzelfsprekend) en vijand (opmerkelijk) vellen een positief oordeel over de eerste zes maanden van zijn presidentschap.
Ook mijn eigen oordeel is aanmerkelijk milder geworden. Opmerkelijk is de draai die nogal wat media in de afgelopen maanden maakten. Van de nieuwe lofzangen word ik soms weer kriegelig. Ook schieten de apologeten van Zuma’s veelwijverij inmiddels van alle kanten toe. Kijk naar Berlusconi! Wat dacht je van Clinton! Of Mitterand! Zuma maakt er in elk geval geen geheim van.
Dat klopt natuurlijk allemaal. Maar zijn die de maatstaf?