Afgelopen vrijdagnacht stierf Donald, de partner van vriend en collega Peter van den Akker. Longontsteking, intensive care, beademing, coma, onbegonnen werk. Donderdagavond bezocht ik hem – een prachtige man, ver verwijderd en zo dichtbij. Donald werd maar 35 jaar.
Het is nummer 23 op rij. Is het gek om uit te rekenen hoeveel mensen die ik liefhad of kende in de afgelopen jaren wegvielen?
Het went nooit.
Donald was zo vrolijk en uitbundig als deze stad aan de vooravond van een van de grootste sportevenementen ter wereld. Eindelijk heeft het land een minister van gezondheidszorg die aanpakt. Maar het sterven gaat nog door.