De mediabox had gedurende mijn afwezigheid keurig de vrijdageditie van Pauw en Witteman opgenomen maar ik weet eigenlijk niet of ik daar gelukkig mee moet zijn. Inmiddels was bekend dat de kroonprins en zijn echtgenote hun huis in Mozambique te koop aanboden. Omdat de villa in de politiek en de media een kwestie was geworden, begreep ik de aanwezigheid van Frits Wester aan tafel. Hij bleek een Mozambiquekenner in de eerste categorie, een kwaliteit die hij jarenlang voor het publiek verborgen wist te houden. Misschien dat de volgende uitspraak de hoge kwaliteit van dit Westerse kenniscentrum nog het beste illustreert: ‘Er worden ook huizen gebouwd voor lokale autoriteiten, stamhoofden met pijl en boog en speer.’
Om zijn weerzin van deze typisch Afrikaanse handelswijze nog eens te onderstrepen, trok Frits Wester een vergelijking met Italie. ‘Stel je voor dat als ze daar voor het bouwen van een villa eerst een huis aan een wethouder moeten schenken.’
Ja, stel je voor. Italie. Vreemd hoe weinig Wester dan weer van dat land afweet.

Ik houd het bij Bob Dylan die al in 1975 dichtte:

I like to spend some time in Mozambique
The sunny sky is aqua blue
And all the couples dancing cheek to cheek.
It’s very nice to stay a week or two.

There’s lots of pretty girls in Mozambique
And plenty time for good romance
And everybody likes to stop and speak
To give the special one you seek a chance
Or maybe say hello with just a glance.

Lying next to her by the ocean
Reaching out and touching her hand,
Whispering your secret emotion
Magic in a magical land.

And when it’s time for leaving Mozambique,
To say goodbye to sand and sea,
You turn around to take a final peek
And you see why it’s so unique to be
Among the lovely people living free
Upon the beach of sunny Mozambique.