De Britse Guardian onthult vanmorgen dat de Zimbabwaanse premier Tsvangirai Amerikaanse diplomaten in 2009 aanmoedigde om de sancties tegen zijn land voort te zetten. Deze ‘leak’ is koren op de molen van Mugabe en een nieuw bewijs dat het doorbreken van diplomatieke confidentialiteit uiterst negatieve gevolgen kan hebben voor hen die een open en democratische wereld nastreven. Tsvangirai dreigt nu voor hoogverraad vervolgd te worden.
Opnieuw krijgen Mugabe en ZANU-pf de kans om de Zimbabwaanse crisis voor te stellen als een product van gekonkel tussen ‘het Westen’ en de partij van Tsvangirai. Terwijl de crisis het resultaat is van wanbeleid, corruptie en machtshonger.
Ik betwijfel of Tsvangirai opnieuw voor hoogverraad terecht zal moeten staan maar op zijn kantoor is vandaag alle aandacht gericht op het bezweren van deze kleine crisis terwijl er zoveel belangrijker dingen te doen zijn.
Mugabe c.s. zullen wikileaks ten volle benutten in hun treitercampgane tegen de MDC. Die moet uiteindelijk tot een verkiezingsnederlaag van Tsvangirai leiden – eerlijke en vrije verkiezingen of niet.
Er staat veel op het spel. In het oosten van Zimbabwe, aan de grens van Mozambique, zijn diamantvondsten gedaan die duiden op een minerale rijkdom van misschien wel een kwart van de totale hoeveelheid in de wereld.
Het is verschrikkelijk dat Mugabe ‘Wikileaks’ gaat gebruiken om de MDC van Tsvangirai te treiteren. Het lijkt me nog dommer dat Tsvangirai de oplossing voor de Zimbabwaanse politieke en misschien economische problemen in handen van niet altijd op het Afrikaanse continent geliefde krachten te leggen. In deze huidige wereld waar alles bijzonder dichter bij elkaar ligt, is het niet meer makkelijk om gebeurtenissen los van andere gebeurtenissen te zien. Afrikanen stellen tegenwoordig ook die belangrijke vragen: “wiens belang zou dat zijn dat Amerika Mugabe onder druk zet en wat is de prijs die Tsvangirai moet betalen als de druk tot gewenst resultaat leidt?”
Er zijn heel wat Afrikanen die verlangen naar de Afrikanisering van hun geschiedenis door eigen keuzes te willen maken voor de oplossingen van hun problemen. Afrikanen proberen met de middelen die ze hebben de verloop van hun geschiedenis naar hun hand te zetten. Daarom verliest zo’n oproep van Tsvangirai – hoe nobel zijn gevecht tegen het verschrikkelijke regime van Mugabe ook mag zijn – aan kracht bij heel veel Afrikanen. Want deze zijn niet vergeten dat Mugabe ooit door dezelfde ‘democraten’ – in casus de Britten – aan de macht is geholpen, toen hij nog met hen aan Koninklijke tafels zat interessant te doen. Wat garandeert dat Tsvangirai integer en vooral authentiek zal blijven nu dat hij zijn ziel voor een hamburger lijkt te hebben verkocht? Velen zijn hem voor geweest op zoek naar westerse steun en bijna allen zijn verschrikkelijk geworden…
Mugabe is misschien slecht maar Tsvangirai is zeker niet beter. Volgens de geschiedenis en de leak op Wikileaks!