In een opiniestuk  dat NRC Handelsblad vandaag, woensdag 7 oktober 2020, publiceert, reageert Arne Doornebal op een recent onderzoek dat zou uitwijzen dat Nederland in de afgelopen jaren asiel verstrekte aan enkele honderden Oegandese ‘nep-homo’s’.

Om te beginnen: de Volkskrant bracht dinsdag het nieuws dat de IND een onderzoek instelt omdat er een vermoeden bestaat. Het staat dus niet vast of er sprake is van ‘nep-homo’s’ of dat er inderdaad in Amsterdam Monty Pythonesque cursussen worden gegeven waarin je geleerd wordt hoe je je als homo voordoet, zoals de krant beweert. Toch neemt Doornebal al termen als ‘stortvloed’ in de mond. En hij heeft er ook al een verklaring voor: het is de schuld van Fred Teeven.

Nu ga ik graag mee in beschuldigingen aan het adres van de voormalige staatssecretaris maar dit is echt teveel eer. Nadat Oeganda de anti-homowetten aanscherpte, zou Teeven de Oegandese homo’s zo’n beetje hebben opgeroepen naar Nederland uit te wijken. Doornebal rekent voor dat er bij een populatie van 40 miljoen mensen misschien wel een miljoen deze kant uit kunnen komen. Dat zijn er dus 400 geworden waarvan, als de vermoedens kloppen, een deel nep. Teevens campagne zou deel uitmaken van een ‘soort wapenwedloop’ – Doornebal houdt van grote woorden – tussen Nederland en Oeganda. Het eerste land zou zijn principes van gelijkwaardigheid graag opdringen aan een land waar volgens peilingen, waarnaar Doornebal verwijst, 95% van de bevolking niets van homoseksualiteit zou moeten hebben. Echter, Teeven’s bereidheid een ruimhartig asielbeleid ten aanzien van Oegandese lhbtiq+-ers te voeren, is niet ingegeven door een Nederlandse drang om verre volkeren een gelijke behandeling door de strot te duwen. Hij reageert op oproepen van Oegandese activisten tot solidariteit met hun strijd voor gelijke rechten. Zoals de Russische oppositieleider Navalny de wereld oproept zijn strijd tegen het regime van Putin te steunen. Moet Navalny het verder maar uitzoeken terwijl we weten dat een meerderheid van de Russen niets van hem moet hebben? Met zijn redenering volgt Doornebal naadloos de pleidooien van Oegandese homohaters en hun Amerikaanse evangelicale bondgenoten.

Er zullen zich in Nederland vast wel eens ‘nep-homo’s’, wat dat ook moge zijn, melden. Aan het begin van deze eeuw was ik betrokken bij een Afrikaans platform dat ontwikkelingen op het gebied van homoseksualiteit volgde. We stuitten destijds wel vaker op een fenomeen dat we ‘gay by day, straight by night’ noemden. Enkele van de groepen die uit malafide motieven waren voortgekomen, werden door dit platform ontmaskerd. Doornebal verbaasd zich over het feit dat er in Oeganda inmiddels meer belangengroepen voor homo’s bestaan en wijt dat aan de internationale fondsen die hen ten goede komen. Maar overal ter wereld bestaan in landen meer homogroepen. Ze leggen verschillende accenten, de een is meer l, de ander meer h, een derde vooral t of q. Soms zijn ze regionaal, soms landelijk. En soms nep.