Eenzaamheid bekruipt mij als ik je brief aan Carl, en ook wat over Carl, lees. Ik dacht: het nadeel van die domineeskinders is dat ze vaak zo onbuigzaam zijn. Ik dacht: het voordeel van die domineeskinders is dat ze niet te corrrumperen zijn. Bijna niet, dus. Ook ik heb Carl hoog, heel hoog zitten. Moet dit me dan ook ontvallen? Ik vind het mooi dat je hem uitnodigt een weg terug in te slaan, terug naar het niveau waar hij hoort. Ik kan alleen jouw optimisme even niet delen. Weer is gebleken dat apartheid ontmenselijkt, onteert. Weer heeft het venijn toegeslagen. Ik oordeel niet. Maar ik huil.
Fulco van Aurich

Ik vermoed dat het gedragspatroon van Niehuis veroorzaakt is door een psychiatrische mis-diagnose en mis-voorschrijving van psychotrope medicatie (waarschijnlijk SSRIs)rond de tijd van zijn scheiding. Ik heb dit vaker gezien bij mensen met enige macht en/of aanzien die toegang hebben tot medische professionals zonder voldoende kennis van zaken en/of ethies besef. Hogere ambtenaren en politici (Mugabe?) niet uitgezondered.
Het slachtoffer leeft los van de werkelijkheid, in eigen wereld, en heeft echt en eerlijk contact met de mensen in zijn/haar omgeving niet meer nodig vanwege de chemische vervanging van het natuurlijke gevoel van welzijn.
Afhankeijk van de mate van macht die zij over hun omgeving hebben kan de situatie tot in lengte der dagen doorgaan (Mugabe?)of kunnen zij ten val komen in confrontatie met de alledaagse realiteit (CN).
Maar misschien heb ik het helemaal mis…
Robert

Mooi Bart… mooi… laat de compassie nooit varen opdat niemand echt eenzaam zal zijn
Misha