De reactionair-van-de-dag in de Volkskrant van hedenochtend heet Antoine Bodar. “Wie vindt dat hij in het verkeerde lichaam zit, moet naar de psychiater”, aldus de priester die het verlangen om je thuis te voelen in je lichaam als een modegril van de hand wijst.

Ik heb aan weinig mensen zo’n hekel als aan deze gluiperd. Dat koketteren met een Van Goghiaans kamertje in het Vaticaan met in de hoek een kreupel eenpersoons terwijl je een groot deel van het jaar aan de Amsterdamse grachtengordel resideert! Die oerconservatieve denkbeelden in al die talkshows! Die blik van gemalen poppenstront waarmee deze doopnicht in de camera kijkt!

Wijlen pater Van Kilsdonk stond erom bekend aan werkelijk niemand een hekel te hebben. Oorlogsmisdadigers, groepsverkrachters, seriemoordenaars, je kon het zo gek niet bedenken maar de pater liet je niet vallen. Behalve Bodar, die het bestond om een met een dame hokkende priester bij de kerkleiding aan te geven. Daar trok Van Kilsdonk een grens. Toen Bodar ook nog twee priesters in de Herenliefde verklikte, was Van Kilsdonk klaar met hem. De bronnen voor dit verhaal zijn terug te vinden in de mooie biografie die Alex Verburg over Van Kilsdonk schreef.

Koen Hilberdink’s biografie van Johan Polak vermeldt dat Bodar in een vorig leven de uitgever amuseerde door van tijd tot tijd op zijn schoot te kruipen. Voor wat hoort wat, Polak liet hem een tijdje gratis in de studio boven Atheneum Boekhandel wonen. Onder druk van klachten over aanhoudend luidruchtig herenbezoek moest Bodar wijken, en bracht de vermogende Polak hem elders onder.

Het is natuurlijk mogelijk dat Bodar voor al deze zonden in de biechtstoel al lang vergiffenis heeft verworven. Maar mij lijkt het aannemelijk dat er in Bodar’s lichaam een verkeerde priester zit. Misschien is er een psychiater voorhanden die daar eens mee aan de gang wil.