Gisteravond naar de premiere van Fela! geweest in Carre. Weergaloos, enerverend, indrukwekkend, fenomenaal, fantastisch, ongeevenaard, topklasse, twaalf sterren, swingend, moedig, of eigenlijk: geen woorden voor zo goed. Gaan!
Om Fela Kuti in de voorlichting van het Holland Festival aan te prijzen als de ‘zwarte Elvis’ is misplaatst. Er is niets Elvis aan Kuti maar er zal wel gezocht zijn naar een blanke zanger waarmee het publiek zich kan identificeren. Kunst is dat je je met een zwarte muzikant identificeert.