The City Press, een van de beste zondagskranten in Zuid-Afrika, publiceert vandaag de uitkomsten van een onderzoek naar de bereidheid van hoger betaalde Zuid-Afrikanen om in te leveren. Zo test de krant de haalbaarheid van een nieuw groeiplan, vooral gericht op het creeeren van banen, van minister Patel. Het is een moedig stuk omdat het een van de heilige huisjes van Zuid-Afrika ter discussie durft te stellen: wie rijk is zal nog rijker worden. Dat is een inmiddels gederacialiseerd dogma. Rijke zwarten lijken al net zo weinig bereid om in te leveren als blanke.

In de aanloop naar de eerste democratische verkiezingen in 1994 stelde een Zuid-Afrikaanse vakbondsbestuurder voor om hier zwembadbelasting te gaan heffen. Een wellicht ingewikkeld uitvoerbaar maar daarom niet minder interessant voorstel. De paniek van toen nog overwegend blanke zwembadbezitters viel van de gezichten te lezen. Op mijn vraag wat ze van vermogensbelasting vonden kreeg ik steevast als antwoord dat ze tegen dit soort ‘socialistische ideeen’ waren.

Patel waagt nu een nieuwe poging en geen seconde te laat. De afstand tussen rijk en arm is nergens in de wereld zo groot als in Zuid-Afrika. Daar zijn alle onderzoekers het over eens.

De City Press heeft nu vastgesteld dat een meerderheid van 60 procent zich tegen Patel’s voorstellen keeert. De krant stelt vast dat ze dus geen draagvlak hebben. Dat lijkt me een snelle conclusie. Ik vind het juist bemoedigend dat, aan het begin van een nieuw nationaal debat, al veertig procent voor is.