Een lid van de Zeeuwse Provinciale Staten van de PVV is zwart. Dat bleek bij de installatie van de nieuwgekozen leden afgelopen dinsdag. Jeffrey Brandhaard, nummer 4 op de lijst, verklaarde tegenover journalisten dat het hem niet eerder was opgevallen. ‘Om eerlijk te zijn heb ik jarenlang niet in de spiegel gekeken’, aldus Brandhaard die liet weten dat collega-statenleden hem op de afwijking hadden gewezen. PVV-leider Wilders weigert vooralsnog commentaar. Zijn woordvoerder liet weten dat Wilders het zat is als de linkse media vertegenwoordigers van zijn partij zwart maken.
Eerder raakte een PVV-statenlid in opspraak vanwege een dubbele sexualiteit. Henny de Beus heeft er nu op last van de partijleiding voor gekozen alleen nog maar lesbisch te zijn. (ANP)

Dit lijkt me nu een onzinnig initiatief: een campagne om de Nobelprijs voor de Vrede aan ‘de Afrikaanse vrouwen’ toe te kennen.
Het is cliche.
Het is Afrika als een pot nat.

Het initiatief is van Italiaanse origine. Oud-premier Prodi heeft zich er al achter geschaard. Net als de kleindochter van Mussolini. Het provinciebestuur van Turijn. En de Regionale Raad van Reggio.
Nu Berlusconi nog. En Grace Mugabe.

Eindelijk heeft de Zuid-Afrikaanse regering de Afrikaanse Unie opgeroepen om actie te ondernemen naar Libie. Sommige commentatoren lazen in de zwijgzaamheid een bevestiging van het weinige belang dat de regering Zuma aan buitenlandse kwesties hecht. Anderen vermoedden dat het oude bondgenootschap tussen Khadafi en het ANC de Zuid-Afrikanen in de weg zat. En weer anderen vermoedden een angst voor ‘Egyptische toestanden’ in Zuid-Afrika: een rebellerende jeugd die de nieuwe, maar alweer oude machthebbers verdrijft. Dat laatste lijkt me niet erg aannemelijk. Een stevig verschil tussen Noord-Afrika en nogal wat Afrikaanse landen, en zeker Zuid-Afrika, is dat, soms stokoude, machthebbers vaak nog een opmerkelijk jonge aanhang hebben, en de kunst verstaan om met behulp van nieuwe media die aanhang vast te houden. Dat ‘Egyptische toestanden’ in Zuid-Afrika niet denkbaar zijn omdat die al achter de rug zouden zijn (en het ANC aan de macht brachten), zoals een van de kranten schreef, lijkt me daarentegen ook weinig hout snijden.

De decennialange vriendschap tussen Khadafi en het ANC is een mythe waarin het ANC zelf is gaan geloven. Het is vergelijkbaar met de liefde die een deel van de ANC aanhang in de afgelopen jaren voor ZANU-pf in Zimbabwe heeft opgevat. In werkelijkheid waren zowel Khadafi en Mugabe aartsvijanden van het ANC, diep gewantrouwd door de ballingenleiding van het ANC. Khadafi sponsorde immers jarenlang de van het ANC afgescheiden PAC. Ook Mugabe voelde meer voor die afsplitsing en werd bovendien gezien als een bondgenoot van de Chinezen. Het ANC genoot in de koude oorlog juist de steun van Moskou.

Khadafi’s opwaardering is uitgevonden omdat het hielp de Libische leider enigszins in het Afrikaanse gelid te krijgen. In ruil voor die nieuwe samenwerking ging Khadafi het ANC financieel steunen. Maar toen was de strijd tegen de apartheid al gestreden.

Soms wordt je van een angstaanjagend bericht vrolijk. Neem nu de 46 Zimbabwanen die op 19 februari werden gearresteerd, en beschuldigd van hoogverraad, omdat ze naar een videoverslag van de gebeurtenissen in Tunesie en Egypte wilden kijken.
Van Cairo naar Harare: welke lessen kunnen worden geleerd?

Ik kan me goed voorstellen dat de leiders van ZANU-pf het in hun broek doen. Met een oppositie als de MDC valt nog wel te leven. Het opvoeren van geweld in de aanloop naar verkiezingen is in de afgelopen jaren een succesformule gebleken die Mugabe telkens weer in het zadel hielp. Veel politici van de oppositiepartij MDC zijn inmiddels met het pluche vergroeid. De afgescheiden splinter van deze partij leeft zich sinds enkele weken uit in onderlinge machtsstrijd.

In een tekst die Zimbabwekenner Peter Hermes enkele dagen terug op zijn LinkedIn pagina plaatste spreekt teleurstelling en wanhoop. Hij lijkt te suggereren dat Zimbabwaanse ngo’s in de loop der jaren zo vetgemest zijn door westerse donoren dat ze niet meer in beweging te krijgen zijn. Allen hebben de strijd voor democratie hoog in het vaandel staan. Die strijd vertaalt zich doorgaans in vergaderen, workshoppen, strategisch plannen en evalueren.

In de Volkskrant van vanmorgen valt te lezen dat Khadafi’s zoon Saif in zijn dissertatie pleit voor een grotere rol van non-gouvernementele organisaties. Zijn professor is geschokt dat Saif zich in de afgelopen dagen ontpopte als een bondgenoot van zijn dictatoriale vader. Maar misschien begrijpt Saif wel beter dat zijn professor hoe tandeloos deze ngo’s doorgaans zijn.

Daarom word ik er zo vrolijk van als Zimbabwanen de mobilisatielessen van Egypte, Tunesie en straks Libie tot zich laten doordringen. Want die leren dat aan revoluties zelden ngo’s te pas komen.

Nieuwe trend in de berichtgeving: de Egyptenaren krijgen nu pas door wat het betekent, zo’n overgang van dictatuur naar democratie, en wat daar allemaal bij komt kijken.
Daarvan hadden de Egyptenaren blijkbaar geen idee. Die dachten: we lopen een endje op naar het Tahrirplein en daar blijven we dan een tijdje staan en dan valt de dictator en hup: democratie!

De Egyptische opstand kwam voort uit woede en slaagde door kennis en inzicht, interactief bewustzijn en een uitstekend gevoel voor timing en de achilleshiel van een verdord regime.
Maar sommige verslaggevers blijven, net als de oude machthebbers, geloven dat de mensen gek zijn, en dat je ze alles kunt wijsmaken.

Leukste bericht stond vandaag in de Sunday Times. Mishka, een Zuid-Afrikaanse papegaai (merk: African Grey) heeft een internationale competitie voor Best Sprekende Papegaai gewonnen. Het beestje woont in Johannesburg en maakte indruk met onder meer ‘Call the police!’ en ‘Oh oh, I’m in trouble.’

TO ALL MEDIA

DATE: 27 JANUARY 2011

The Presidency calls for calm and restraint amid reports that the media is camping outside a Johannesburg hospital where former President Nelson Mandela is hospitalised.

President Mandela is comfortable and is well looked after by a good team of medical specialists.

We urge the media to afford him the dignity and respect that he is entitled to as the country’s founding democratic President, as a national hero and also as a citizen of the Republic. The media should balance the quest for stories with acting within the bounds of human decency and ensuring the respect for human dignity. The doctors also need to be allowed to do their work without undue pressure.

President Zuma, who is attending the World Economic Forum annual meeting in Davos, Switzerland, is kept abreast of developments by the Minister of Defence and Military Veterans, Ms Lindiwe Sisulu, whose department is responsible for the health care of current and former Presidents.

President Zuma wishes former President Mandela well and requests that the family be accorded space to support him in privacy and dignity.

Issued by:

The Presidency

Pretoria

Received the news this morning: Ugandan gay rights activist David Kato being slaughtered. The cruel consequences of an orchestrated campaign to name and shame gays and lesbians. I’m horrified by the news. I remember David as a courageous and fearless campaigner for equal rights. We met early nineties in Johannesburg where he lived for a couple of years. He moved back to Uganda to join in the struggle for freedom. Mid-2008 we met in Kampala, a couple of hours after he had been released from prison. He felt ‘encouraged’ to continue fighting.

Sexual Minorities Uganda (SMUG) and the entire Ugandan Lesbian, Gay, Bisexual, Transgender, and Intersex Community stands together to condemn the killing of David Kato and call for the Ugandan Government, Civil Society, and Local Communities to protect sexual minorities across Uganda.
David was brutally beaten to death in his home today, 26 January 2011, around 2pm. Across the entire country, straight, lesbian, gay, bisexual, transgender, and intersex Ugandans mourn the loss of David, a dear friend, colleague, teacher, family member, and human rights defender.
David has been receiving death threats since his face was put on the front page of Rolling Stone Magazine, which called for his death and the death of all homosexuals. David’s death comes directly after the Supreme Court of Uganda ruled that people must stop inciting violence against homosexuals and must respect the right to privacy and human dignity.

Sexual Minorities Uganda and the Ugandan Lesbian, Gay, Bisexual, Transgender, and Intersex Community call on the Police and the Government of Uganda to seriously investigate the circumstances surrounding David?s death.
We also call on religious leaders, political leaders and media houses to stop demonizing sexual minorities in Uganda since doing so creates a climate of violence against gay persons. Val Kalende, the Chair of the Board at Freedom and Roam Uganda stated that ?David?s death is a result of the hatred planted in Uganda by U.S Evangelicals in 2009. The Ugandan Government and the so-called U.S Evangelicals must take responsibility for David?s blood!?

As United Nations Secretary-General Ban Ki-moon recently declared, ?I understand that sexual orientation and gender identity raise sensitive cultural issues. But cultural practices cannot justify any violation of human rights. . . . When our fellow humans are persecuted because of their sexual orientation or gender identity, we must speak out. . . . States bear the primary responsibility to protect human rights advocates. I call on all States to ensure the freedom of expression and the freedom of assembly that make their work possible. When the lives of human rights advocates are endangered, we are all less secure. When the voices of human rights advocates are silenced, justice itself is drowned out.?

David?s life was cut short in a brutal manner. David will be deeply missed by his family and friends, his students, and Human Rights organizations throughout Uganda and around the world. Speaking about what the death of David means in the struggle for equality, Frank Mugisha, the Executive Director of Sexual Minorities Uganda said, ?No form of intimidation will stop our cause. The death of David will only be honored when the struggle for justice and equality is won. David is gone and many of us will follow, but the struggle will be won. David wanted to see a Uganda where all people will be treated equally despite their sexual orientation.?

Burial arrangements are underway for Friday 28, 2011 at 2PM at his ancestral home in Namataba, Mukono District.

Vorige week schreef ik over een concert van een namaak Michael Jackson dat mijn theaterpartner P. en mij zo enthousiasmeerde dat we na de voorstelling kort overwogen om de stad in te gaan en Johannesburg onveilig te maken.
Sommigen hebben me nu gevraagd of Johannesburg al niet onveilig genoeg is.

Ja en nee. Ja want het is zeker niet de veiligste stad van de wereld (al raakte het beeld dat Derk Bolt vorige week tijdens een zoektocht voor Spoorloos van deze stad schetste kant noch wal, er is hier in de afgelopen jaren veel ten goede veranderd).
Nee, omdat er hier alleen maar sprake is van een uitdrukking en daarvan gaat doorgaans geen enkele dreiging uit. Bovendien zou een opwindend nachtleven deze stad nog veiliger maken.
Overigens een les die men in Amsterdam ook verleerd lijkt te hebben.

De VVD fractie in de Delftse gemeenteraad heeft voorgesteld een straat naar Ronald Reagan te vernoemen. Max Pam pleit vanmorgen in de Volkskrant voor eerherstel voor de zwaar onderschatte oud-president die de eerste stappen zette op weg naar normalisering van de Westerse relatie met China.

Maar Reagan is evenzeer de man van de kernwapenwedloop en de steun aan, zo niet creatie van, terroristische groeperingen in landen als Nicaragua (de contra’s), Afghanistan (de Taliban), Angola (Unita) en Mozambique (Renamo) wier ontwrichting de westerse belangen en de instandhouding van de Koude Oorlog dienden. In Nicaragua en Afghanistan werden de rebellengroeperingen meebetaald uit de opbrengsten van drugshandel. Door Reagan nam het fenomeen van de niet-statelijke oorlogen een vlucht, vandaag een dominant type oorlogsvoering waarop conventionele scenario’s gericht op conflictbeheersing geen antwoord weten.