Vanaf vandaag zou in het Amsterdamse Tropentheater het Zanzibari Festival plaatsvinden, over ´de rijkdom van de Swahili cultuur´. De stad hangt vol met posters en elke keer als ik er langsloop schieten de beelden van een bezoek aan het eiland – was het in 2002? – door mijn hoofd. Het sprookjesachtige centrum Stonetown dat zo uit Duizend-en-een-Nacht leek te komen. Het House of Wonders. De toen al bijna negentigjarige zangeres Bi Kudede, tevens vermaard om haar paringsdansen. Het hotel met het dakterras van de twee Amerikaanse homo’s en de eeuwige ruzie die altijd door de gangen galmde.  Laatst hoorde ik dat ze uit elkaar zijn.

Zanzibar leeft van visserij, de kruiden en de toeristen maar de aanwezigheid van die laatsten ontgaat je bijna, zo overrompelend is het decor waarin de geschiedenis en de cultuur van de Zanzibari vermetseld zijn.

Afijn, dat schiet dus allemaal door je heen als je langs die posters loopt. Een papieren aankondiging aan de muur is zo al een festival op zich. Maar gisteren meldde de Africaserver dat het feest niet doorgaat. Teveel van de uitgenodigde artiesten kregen geen visum. Ik weet niet of de mannen in rokken van de Kilimani Qasida Group tot de ongelukkigen behoren. Het zijn soefi´s van de moslimschool en op de foto dragen ze rokken en wie weet heeft dat het consulaire corps de stuipen op het lijf gejaagd. Wat zit daar onder?  En wat zit daar dan weer achter?

Geen festival, niks rijkdom van de Swahili cultuur, gewoon dit weekend naar Marken of de Efteling. Trots op Nederland!

Nou ja, trots. Uiteindelijk schaam je je natuurlijk rot. Geen  idee waarom die visa geweigerd zijn maar ik kan me moeilijk voorstellen dat het Tropentheater de procedures niet goed gevolgd heeft. Die kennen ze daar, met elke week weer gasten uit de hele wereld, zo´n beetje uit hun hoofd.

In ZAM publiceerden we al in het voorjaar van 2006 over de moeilijkheden die kunstenaars, wetenschappers en journalisten uit Afrika ondervinden als ze willen deelnemen aan festivals die in veel gevallen ook nog eens door de Nederlandse regering worden gesubsidieerd. De aanleiding voor dat verhaal  – zie http://www.zam-magazine.nl/index_as.php – was een uitspraak van de antropoloog Peter Geschiere bij de uitreiking van de Prins Claus Prijs in december 2005: ´We weten toch allemaal dat mensen die een visum voor Nederland aanvragen als shit worden behandeld.´

Inmiddels is door tientallen organisaties op Schokland een akkoord ondertekend dat pleit voor kosmopolitische nieuwsgierigheid en meer uitwisseling tussen kunstenaars uit verschillende werelden. Minister Koenders heeft daar van harte mee ingestemd. En eind maart bewezen hij en collega Verhagen opnieuw lippendienst aan dit streven tijdens een drukbezochte manifestatie in Rotterdam, georganiseerd door onder meer de Mondriaan Stichting en het Claus Fonds.

Vaag herinner ik me dat toenmalig minister Verdonk de regels voor kunstenaars en wetenschappers wilde versoepelen. O, ironie. Hoe zit het met de uitvoering van dit voornemen? Kan zij er niet eens vragenover stellen? Zou heel verfrissend zijn.

Zeker tweehonderd belangstellenden woonden op donderdag 3 april de lancering van ZAM Africa Magazine bij in de galerie Meneer de Wit in de Amsterdamse Baarsjes. In de 1-daagse expositie Primary Source was werk bijeengebracht van Marlene Dumas (Zuid-Afrika), Papa Adama (Burkina Faso), Dineo Bopape (Zuid-Afrika), Rachel Jenkins (Mozambique) en Clifford Charles (Zuid-Afrika). De Nigeriaanse kunstenaar Victor Ekpuk maakte ter plekke een wandgroot werk. Zijn landgenote Chika Unigwe las voor uit haar boek Fata Morgana. De pizzakoerier van Bella Italia bezorgde klokslag half zes de nieuwe editie van ZAM AFRICA MAGAZINE, uitgepakt door de zevenjarige Zam uit Ethiopie. Een fotomoment en de kop is eraf!  

‘In de hoofdrol, als figurant, regisseur of in de coulissen, ieder verwacht een deel van de wereld en eigen speelruimte, tussen de schuifdeuren of op Broadway. Maar wat staat er nog meer op het toneel, wie schrijft het stuk en bepaalt de spelregels?’ Dit is het begin van een tekst op de homepage van Jaap Geldof. Hij maakt ons op zijn website deelgenoot van ‘observaties, interpretaties en meningen over beperkingen en mogelijkheden van leefruimte.’ Enkele dagen terug heeft hij het verhaal ‘Op de weg naar huis’ op de site geplaatst – herinneringen aan zijn jaren in Swaziland. Jaap raakte er in 1986 verzeild als deelnemer aan de ondergrondse ‘operatie Vula’ van het ANC. Het is een eerlijk, nauwkeurig, meeslepend en goed geschreven verhaal. Het smaakt naar meer. Lezen op www.jaapgeldof.nl !

Verplichte leeskost! Zie http://www.nytimes.com/2008/03/18/us/politics/18text-obama.html?em&ex=12
06072000&en=ee9b37a72e4cff50&ei=5087%0A#

Aardige Rotterdamse jongen bij Knevel – Sander de Kramer. Heeft een boek geschreven over daklozen. Hij wil de vooroordelen wegnemen. En hij doet dat aan de hand van vooroordelen over Afrika.

Of we weten dat 95% van de daklozen in Nederland man is. Vrouwen wonen nauwelijks op straat. Die zijn veel weerbaarder. ‘Net als in Afrika’, zegt de Kramer. ‘Microkrediet gaat alleen naar vrouwen want mannen gaan van dat geld met zijn vijven de kroeg in en verzuipen het.’

Wouter Bos, ook Afrika-deskundige, knikt ja.

Mannen in Afrika zijn allemaal ooit kindsoldaat geweest. En er is niet een die nooit een baby geneukt heeft om van aids af te komen. Ze heten ook allemaal Jacob Zuma. Behalve Thabo Mbeki, die heet Robert Mugabe.

Mannen in Afrika. Wordt nooit wat.

KENTUCKY – USA – Imperial Wizard, Ronald Edwards has stated that, “anything is better than Hillary Clinton.”

White Christian Supremacist group the Ku Klux Klan has endorsed Barack Obama to be the next President of the United States of America.Speaking from his Kentucky office in Dawson Springs, the Imperial Wizard exclaimed that anything or anyone is better than having that “crazy ass bitch” as President.This is the first time in Klan history that any member of the KKK has ever publicly supported an African American candidate for the presidency.

Grand Turk Cletus Monroe has also been very vocal about the election and has donated thousands of dollars to Obama’s election fund. “The boy’s gonna do it. My Klan group has donated up to $250,000 to the Obama fund. Anything is better than Hillary Clinton. Hell I’ll even adopt a black kid from Africa before I vote for Hillary.”

‘De Afrikaberichtgeving in Nederland mag wel wat meer diepgang hebben.’

Koert Lindijer in De Leugen Regeert, vrijdag 15 februari 2008.

Emile Ratelband: “Moet ik nog meer discriminerende opmerkingen maken? Ik zeg niets dat niet al zo ondervonden wordt. Zullen we het ook nog even hebben over de veertig jaar onafhankelijkheid van Belgisch Congo? Ze hebben uranium, ze hebben goud, ze hebben aardgas, ze hebben alles. En godverdomme, dat hele Belgische Congo is een grote klotezooi. Je kunt je als neger zijnde gediscrimineerd voelen, maar het is wel even zo. Onder Ian Smith was Rhodesie de graanschuur van Afrika. Meneer Mugabe heeft het overgenomen en kijk: wat een bende. Dat is niet zomaar. Ski jij? Hoeveel donkere mensen kom je tegen op de piste? Nou, misschien worden er daarom wel zo weinig ski’s gestolen.” (De Pers, zaterdag 16 februari 2008)
Bob Smalhout: “We woonden aan het Transvaalplein. Nu zie je er alleen nog allochtonen. Om droevig van te worden. Een ander plein heeft de gemeente omgedoopt in Steve Bikoplein, de naam van een neger die vroeger is doodgeslagen.” (Het Parool, 16 februari 2008)

Bob Smalhout: “Na afloop, aan de koffie in een cafeetje in ’s Graveland, vroeg ze (Hedy d’Ancona, BL) of ik homoseksualiteit als een afwijking zag. ‘Mevrouw’, zei ik, ‘op grond van wat ik na veertig jaar arts zijn weet van de menselijke anatomie en fysiologie, kan ik u verzekeren dat het mannelijk rectum bedoeld is voor de afvoer van stront en niet om er de pik van een ander in te steken.’ (Het Parool, 16 februari 2008)  

Het is vrijdagmiddag, 22 minuten over drie. Er worden tafels verplaatst en stoelen aangeschoven. De ons omringende pc’s laten ZAM homepages zien. De flessen wijn staan klaar, en de nootjes.

Over anderhalf uur vindt de office warming van ZAM plaats. Nieuw kantoor Tussen de Bogen, aan het Amsterdamse Haarlemmerplein. Levensgrote ZAM covers, stapels oude edities.

Straks gaan we het bestuur van de nieuwe Stichting ZAM-net bekend maken. De eerste deelnemers aan het ZAM-laboratorium. De datum van lancering van de eerste editie van ZAM – Afrika Magazine.

Het avontuur krijgt vleugels. Het gaat niet over een film. Het is wilder dan Wilders, het gaat dieper dan Deep Throat. Het gaat ergens over. Er is een noodzaak, we voelen een urgentie.  Gaat dat samen met een markt van lezers en levensvatbaarheid?

Woorden en zinnen spoken door mijn hoofd. Straks iets zeggen. Nu nog mails beantwoorden.

In Zuid-Afrika valt de stroom steeds uit.

E mail: Tot 1994 hadden we white power. Vanaf 1994 black power. En nu no power.

Collega E. zegt in de ochtend dubbel zo hard te tikken en met bezweet voorhoofd de hand te leggen aan haar nieuwste boek. Want vanaf het middaguur ga je in een gedwongen siesta.

Het zou handig zijn als men aankondigde wanneer de stroomtoevoer wordt stopgezet. Want nu wordt je er telkens door overv