Het was een lenteavond en we werkten in Amsterdam-West een lijstje met adressen af. De mensen waarbij mijn moeder en ik aanbelden, stelden ons niet teleur. Na een uur zat de tas vol met levensmiddelen. Die leverden we af in het kantoortje  van de partijafdeling in Amsterdam-West. Ook andere leden waren op stap geweest. De secretaris had een auto en leverde alles af bij het Maagdenhuis. Een dag later, op 21 mei 1969, maakte de politie hardhandig een einde aan de bezetting.

De Waarheid schreef dat arbeiders een verbond hadden gesloten met de studenten. Hoeveel ik daar als veertienjarige van begreep, kan ik me niet herinneren.

Vanmorgen schrijft Arnon Grunberg in de Volkskrant dat het verschil tussen de actievoerders van nu en de regenten twintig jaar is; de opstandige studenten zijn bestuurders in de dop. Dat mag zo wezen, het maakt hun verlangens niet minder rechtvaardig. En het omgekeerde is al even waar: ook over twintig jaar zal de aanpak van nieuwe regenten weer nieuwe actievoerders oproepen.