Eerder schreef ik over het bijzonder verhaal waarop Pride gebaseerd is. Zie //www.bartluirink.nl/blog/out-proud-en-mijnwerker Gisteravond dan eindelijk de film gezien in een uitverkocht Cinecenter waar we terecht waren gekomen toen bleek dat er in de Hallen geen kaartjes meer te krijgen waren. De film is om te huilen zo mooi en trok registers vol herinneringen open. Vooral aan Mark Ashton die de solidariteitsactie met de Britse mijnwerkers aanvoerde en wiens relaas ik ademloos aanhoorde in februari 1986. Hij nam toen deel aan een conferentie in Amsterdam. Nog geen jaar later bezweek hij aan de gevolgen van aids. Zijn naam leeft voort in talloze pagina’s op internet en een fonds dat zijn naam draagt.